Jo, dat wörst du, wenn ick die vondoge ankieken do, könn ick woll dat Blarn kriegen. All use schönen Lindenböme hebt se afhaut, die Sün brennt heet up de Steenstroten un -wege. Alleen, wenn ick de Bänke irgenwo an de Stroten stohn se, denn mutt ich denken, wer schall sich dor woll up hennsetten, in den Dreck un Larm.
Wenn ick fröher no de School hengüng, denn köm mi dat in Vörjohr faken vör, as wenn ick ünnern Dack von een Dom güng, jeden Dag wörn de Blöer ober min Kopp dichter, dat wörn wunnerschönet Bild, boben von "Zum grünen Jäger" bis no de School hento.
Jo, un denn denk ick ok noch an min ersten Schooldag: Fro Sternberg, dat wör de Fro von usen unvergeten Lehrer Sternberg, de stünn an den Klassendör und gev us jeden een ut eene lütje Spitztuten twee Ostereier, och wat wörn wi dor öber glücklich. Ja, twee lütje Ostereier, dat wör domols wat, denn de Tiden wörn slech, use Öllern harn nich veel Geld, over wi wörn trotzdem recht tofreden.

Unvergeten blivt ok für mi de Dag, as de erste Brügge no Uesen köm. Ick see noch de Schepe vör mi, de mit de groten Bogen von Dreye up de Weser no Uesen schippern dän; de ganze Weide (fröher heet dat dar op'n Sand; vondage is dor de Kieshoben) de stünn vull von Minschen, ganz Uesen und Umgegend wör up de Been, um sowat an Wunner to seen. Dat wör das reinste Volksfest!
Un wat könn wi schön speeln up usen Schoolhoff! Slagball, dat wör an besten! Boben anne Stroten wör uns Mohl, un ünnen an den Boom, de dor noch steit - ungefähr vor Lüssen-Blocks-Hus - dat wör us Tick. Jümmer rup un rünner in den dicken Mohlsand, dat mök us nicks ut, dorför wörn wi obends ok all schön möe un können got slopen. Un in Suhlings ohle Schüün, dee stün jo ope annere Siete vonne Stroten, do möchten wi ok gern in speelen, do wör dat jümmer so "geheimnisvull", veele Spinnwöppen wörn dor in, und ok Fleddermüse höngen ünner de Balken. Dat ohle Spritzenhus, dor oppe Ecke von Schoolhoff stün dat jo fröher, dor möchten wi ok gern rinkieken, ob dor nich nachts mol een Kerl, denn se ammen fot harn, inspeert wör von den Schendarm. Dor höng buten ok noch de Kasten för de Upgebote tor Hochtiet an, dor köm den een Kranz mit Bloomen rum. Ganz gefährlich wör dat för us Kinner ober, wenn de Buurn middags von Felle kömen un se föern mit Tempo öbern Schoolhoff, dennso mössen wi Iopen, dat wi nich ünner de Peer kömen.
Nomdags, denn speelen wi in alle Ecken von Dörp, wi harn jo so veel Platz! Us Deerns harn dat ober woll Banehrs-Fuhrn ganz besonners andohn, do föhrn wi mit use Poppenwogens henn, un denn wörn ut Fuhrnodels Hüser an de Berge boot. Wi wörn denn de Poppenmudders un besöchen us denn so gegensiedig. Oder wi speeln mit use Marmels up de Padwege; de Jungs harn ok woll noch de dicken Piksers un speeln dormit. Denn köm noch eene Tid in Johr, dor speeln wi Deerns mit use Bälle. Wer könn an meisten: 10 Kopp, 9 Brust, 8 Arms usw. De Jungs löpen woll noch mit son oolen Felgen un Stock dört Dörp. Ok nich to vergäten, wi möken dat Tauspringen. Dat Tau wör an een Tuunpohl anbunnen, un eener möss slohn. Wi sprüngen dor dann in rüm: Teddybär, Teddybär, dreh dich rum...
Wi hebbt ok all mehr in uns Dörp blieben mösst, denn Fohrröer harn wi nich, dat wör ok god so, dordör sünd wi all veelmehr tohopewussen. Wi kennen jeden een in Dörp, allns güng mit "Du", un wenn wi bi us Speeln mol Döst harn, dennso können wi an jede Pumpen rangohn un drinken, so ut de holle Hand. Wat smeck us dat Woter doch god, beter as Sprudel!
Och, dor fallt mi noch in, jedet Johr in August wör dat grote Sportfest von usen Football-Verein. Junge, wat wör dat eene Upregung in Dörp, allns möss dorhen. Nomdags, wenn alle Speele vorbi wörn, denn morschiern de Footballer all achter de Bloskapelle her von Footballplatz, wo jetzt de Stroten "Im Hufeisen" is, non Vereinslokol hen. Wi Görn all achteran, un denn süngen wi dat Football-Nationalled von Uesen mit: Rot und weiß sind unsere Farben...
Mennigeen von de ehemoligen Ueser Kinner denkt ok woll noch an dat schöne "Matschbad": Jümmer, wenn son düchtigen Regen non Gewitter doolgohn wör, dennso wör de Fohrweg von Snittjer-Minnermanns bit no Brün Behnken sin Hus vull Water, jo un dor güng dat denn rin! Wi Deerns steeken use Kleeder in de Onnerböcksens, de wörn jo fröher mit Gummiband anne Been. Junge, wat wör dat swarte Woter schön warm!
Ok Früchnings-Opa is nich to vergeten. He seet gern bi us Kinner in de Schoolpausen und vertell us Döntjes. Sin Achtersten har he in Lüssen-Blocks ern Garntuun, un de Hänn leg he up sin Stock, un denn güng dat los.
Eene Geschichte heb ich nich vergeten, se heet ungeföhr so: ,,1870-71, do heet dat marsch, marsch up Mars la Tour, un 1914-18 do heet dat marsch, marsch retour!"
Wi hebbt jümmer veel Spoß dorbi hat.